หนังเรื่อง “วอลล์-อี หุ่นจิ๋วหัวใจเกินร้อย (Wall-E)” อาจจะครองใจหลายๆ คนด้วยความน่ารักตามแบบฉบับ pixar แต่รายละเอียดที่อิงถึงสิ่งแวดล้อมของหนังเรื่องนี้ก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรพลาดด้วยเช่นกัน
หนังเรื่องนี้เล่าถึงหุ่นยนต์ชื่อว่า “วอลล์-อี (Wall-E)” ที่ถูกปล่อยทิ้งไว้บนโลกเพื่อตามเก็บกวาดขยะที่มนุษยชาติทิ้งไว้ ในขณะที่บรรดามนุษย์ใช้ชีวิตอยู่ในอวกาศเพื่อตามหาบ้านหลังใหม่บนยานอวกาศของบริษัท “Buy n Large” แต่ก็ยังไม่เลิกที่จะใช้ชีวิตแบบเดิมๆ จนทำให้ทุกคนบนยานอ้วนกลมจนไม่สามารถเดินหรือยืนด้วยขาของตัวเองได้
⠀
ระหว่างที่วอลล์-อีกำลังเก็บกวาดขยะอยู่นั้น เขาก็ได้พบกับหุ่นยนต์ที่ชื่อว่า “อีฟ (EVE) ” ซึ่งถูกส่งมาสำรวจความเป็นไปได้ในการกลับมาอยู่บนโลกอีกครั้ง และวอลล์-อีก็ตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจัง
ถึงแม้ว่าผู้กำกับ Andrew Stanton จะออกมาปฏิเสธจุดประสงค์ทางการเมืองและการผลักดันทางสิ่งแวดล้อมของหนังกับ New York Times และเล่าว่าหนังเรื่องนี้เป็นหนังเกี่ยวกับความรักของหุ่นยนต์เพียงเท่านั้น แต่ด้วยบริบทของหนังที่เกี่ยวกับโลกที่เต็มไปด้วยขยะ เราก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าหนังเรื่องนี้ได้วาดภาพให้ผู้ชมเห็นอย่างชัดเจนว่าโลกและมนุษย์จะเป็นอย่างไร ถ้าหากมนุษย์ยังบริโภคอาหาร สิ่งบันเทิง และทรัพยากรอย่างไร้ขีดจำกัด และหากปลาใหญ่ยังได้รับอิสระในการผูกขาดตลาดสินค้าพื้นฐานโดยไม่มีการควบคุมต่อไป (ชื่อบริษัท “Buy n Large” น่าจะเป็นการเล่นคำจากวลี “By and Large” ที่แปลว่า “ทั้งหมด” สื่อถึงการผูกขาดทางตลาดของบริษัทนี้)
⠀
อีกสิ่งที่น่าสนใจของหนังเรื่องนี้ก็คือ ในช่วง 40 นาทีแรกของหนังนั้นไม่มีบทพูดแม้แต่คำเดียว เพราะฉะนั้นอารมณ์ความรู้สึกต่างๆ ของหุ่นยนต์และตัวละครอื่นๆ ได้ถูกสื่อออกมาอย่างงดงามทางสายตา ท่าทางและการกระทำ หนังเรื่องนี้จึงนับได้ว่าเป็นอีกหนึ่งผลงานแนวหน้าของวงการหนังเงียบสมัยใหม่ก็เป็นได้
สำหรับคนไหนที่เคยชมภาพยนตร์เรื่องนี้มาแล้ว การดูหนังเรื่องนี้อีกครั้งก็จะสามารถเปิดโอกาสให้คุณได้เห็นถึงรายละเอียดต่างๆ ที่อาจคลาดสายตาไป ทั้งเรื่องของความหมายแฝงทางด้านสิ่งแวดล้อม (ที่ไม่ได้ “ตั้งใจ”) และการสื่อสารที่ถึงแม้ไม่มีการใช้คำพูด กลับจับใจผู้ชมอย่างลึกซึ้งอีกด้วย
⠀
⠀
ชมสารคดีเรื่องนี้ได้แล้วทาง Disney+ Hotstar (มีพากย์และคำบรรยายไทย)
⠀
คัดสรรและเรียบเรียงโดย เจตน์หทัย บุญถนอม
Social Media Officer